Het enige aanvaardbare dolfinarium is een gesloten dolfinarium

Bericht van 31-01-2014

Bite Back is zwaar ontgoocheld in het advies van de Raad voor Dierenwelzijn, werkgroep dolfijnen die haar oren enkel laat hangen naar de gevangenschapsindustrie

Het advies van de Raad voor Dierenwelzijn betreffende het huisvesten van dolfijnen is ‘een moeizaam bekomen maar eerbaar compromis over de levenskwaliteit van de zes dolfijnen’ geworden. Klinkt goed, zou je zeggen. De werkelijkheid is helemaal anders. Compromis, of beter gezegd koehandel, is het zeker geworden. Maar eentje van die aard dat 2 zichzelf respecterende dierenorganisaties (de helft van de vertegenwoordiging van de dierenorganisaties), namelijk Planète-Vie en Sea First Foundation, het niet over hun hart kregen om voor akkoord te tekenen. Heel begrijpelijk als je het advies leest van een Raad die een sluiting van het dolfinarium nooit voor ogen heeft gehad, maar uitgaat van het feit dat enkele welzijnsverbeteringen (een groter zwemvolume, wat verrijking, wat meer sociale interacties en een buitenbassin) voldoende zijn om het welzijn van deze hoogst intelligente en hypersociale dieren te garanderen.


‘Wetenschappelijke studies in de modernere Europese dolfinaria kunnen inderdaad geen duidelijke en eensgezinde stressindicatoren aantonen bij deze soort. Bij gebrek aan een eenduidig bewijs voor gestoord welzijn bij dolfijnen in dierentuinen, blijkt de discussie eerder een discussie over ethiek, conservatie, maatschappelijk draagvlak en educatie te zjin.’ Hebben de dames en heren van de Raad dan echt nooit bijvoorbeeld het rapport ‘The Case against Marine Mammals in Captivity’ gelezen?‘(http://www.humanesociety.org/assets/pdfs/marine_mammals/case_against_marine_captivity.pdf)

Stel je voor dat je als Raad voor Dierenwelzijn eens de kant zou kiezen van de 6 dolfijnen die daar opgesloten zitten in een betonnen gevangenis, zonder direct zonlicht of buitenlucht, zonder zeewater, zonder getijden.
Stel je voor dat je het als Raad voor Dierenwelzijn in de plaats van kwantiteit eens zou hebben over levenskwaliteit. Geen enkele van de 6 dolfijnen in het Boudewijn Seapark leidt een echt dolfijnenleven.
Elke aangeboren gedraging die genetisch bepaald is wordt gefnuikt, hun sociale organisatie, hun taal, hun cultuur, hun gevoelsleven en seksleven, hun fysieke en intellectuele capaciteiten worden in de kiem gesmoord. In plaats hiervan mogen ze voor wat dode vis groteske kunstjes opvoeren, en dat is dan hun verrijkingsprogramma.
Maar gelukkig krijgen ze een buitenbassin. ‘Op lange termijn (12 jaar na aanpassing van MB) zijn –niet zozeer vanuit welzijnsvisie maar wel als effectief antwoord op de maatschappelijke vraag- structurele aanpassingen nodig.’ Je houdt het bijna niet voor mogelijk. Met andere woorden: eigenlijk hebben die dolfijnen (die van nature uit migreren en in het wild meer dan 100 kilometer per dag zwemmen) helemaal geen buitenbassin nodig, ’t is maar om wat emotionele dierenvrienden te sussen dat het Boudewijn Seapark deze aanpassingen beter doorvoert. Kan al tellen voor een Raad voor Dierenwelzijn.
Ook al beweren ze het tegendeel, niets in het verleden wijst er echter op dat het dolfinarium gewonnen is voor zo’n buitenbassin, noch dat ze betrouwbaar zouden zijn in het opvolgen van richtlijnen. In een artikel van La Libre Belqique van 27/01 verklaart het Boudewijn Seapark dat dolfijnen in de openlucht laten contact met vogels zou toelaten, en die zijn drager van ziektes. (http://www.lalibre.be/actu/planete/fermez-les-prisons-pour-dauphins-52e6b9d83570d7514c2b54d8) Handig argument om geen buitenbassin te hoeven bouwen. Die kennis moeten ze dan maar snel delen met het Dolfinarium in Harderwijk of Nuremberg, of die van Marineland, Astérix of Planète Sauvage in Frankrijk. In Europa sluiten enkel het dolfinarium van Duisburg en Brugge hun dolfijnen nog levenslang op onder een koepel. Zijn al hun collega’s dan onverantwoord bezig door hun dolfijnen bloot te stellen aan ziekteverwekkende vogels?


Als we te horen krijgen dat het ‘onrealistisch is om te eisen dat dolfinaria verdwijnen’, waarom zijn er dan op de dag van vandaag al zoveel Europese landen die de aanwezigheid van dolfinaria op hun grondgebied verbieden of waar er geen meer zijn? Wat kunnen Oostenrijk, Cyprus, Ierland, Tsjechië, Slovakije, Estland, Letland, Hongarije, Polen en Luxemburg meer dan wij zouden kunnen? Hoe komt het dat India het juridische statut van ‘niet-menselijke persoon’ kan toewijzen aan dolfijnen, en zo de gevangenschap van dolfijnen en dolfinaria kan verbieden, en waarom moet België achterop hinken met wat welzijnsmaatregeltjes? Is dit het ‘best practice’ principe? Een gemiste kans, dat is duidelijk.
Als advocaten voor de rechten van dieren zal Bite Back blijven ijveren voor de vrijspraak van de 6 dolfijnen en alle andere dieren in het dolfinarium Boudewijn Seapark, niet voor een grotere cel, noch een buitenbassin. Door wie zouden de dolfijnen het liefst vertegenwoordigd worden, als ze zouden kunnen kiezen? Door iemand die gaat voor alle kans op vrijheid, of iemand die hun gevangenschapsomstandigheden wenst te verbeteren? Dolfijnen zijn personen, en we horen niet iemand op te sluiten louter voor ons amusement, zo simpel is het. Wie dat ook vindt, die zien we op zondag 23 februari voor de poorten van het dolfinarium, want wij blijven actie voeren totdat het dolfinarium sluit!

Benjamin Loison,
Namens Bite Back vzw